Fablorelatos
Saxo alto en Mi bemol
15 agosto 2021

En Setiembre de 1963, aprobeitando el escomenzipie d’ascuela, os miyos país dezidión que yo, eba d’ir ta clases de mosica con o mayestro d’a Banda d’o Lugar. Yo sentiba a los miyos país, dizir, que o mayestro d’a mosica, ya no ne quereba dar claseses de solfa, solo que ta los ninos d’o coro d’a ilexia, y también, bella begada, si yera ta la banda d’o lugar.
No sabo como estié, que podión os miyos país aconseguir, que o mayestro me’n dase clases de solfeyo, enseguras que estié que con intinzión, de que cuan ya estase un poque parau, me lebarian ta la banda de mosica.
Como yera una iluxión d’os miyos país, y yo teneba solo diet años, pos no me dioron otra ozión que ir ie, todas tardis, dimpues de salir d’ascuela, a la meya t’as seis, cuán todos ninos se’n quedaban bi, por as carreras chugando, y yo, bienga, teneba que ir ie a leyer solfa, y anti parti, leyer-me antis a lizión, yo, que nunca no estié buen estudian, pos m’amolaba muito y no estarba garra motibau.
En poquet diyas empezipie a riconoxer que yera una redonda, y a suya balura en un compas de compasillo, una blanca, una negra, una corchea, una semicorchea ezt.
Dimpues benioron os compases 3×4, 2×4 6×8 y más, y a balura d’as notas, en cada tiempo. Lugo silenzios, calderóns, repetizións. Y a leyer, más que más a leyer, ta lo mayestro, creigo que’n yera o suyo grán dandalo. Dimpues abié de riconoxer que’n teneba ragón.
Asinas estié cuasi dos añadas, o primer año, fazie o primer cursé de solfa, y con o segundo, cuasi se’n paso atro.
He de rezentar que istos cuasi dos años estioron un penar ta yó, pos lo miyo mayestro no estarba una preoxona guaire gronxiable, y yera difícil, que abese una tardi que no me dase bel cosqui con os suyos didos zarraus en o miyo tozuelo. Yera d’istas prexonas y mayestros, que pensaba que la letra con sangre s’adentra, y yo, que nunca no estié buen estudián, pos tos los diyas me’n daba bel trucazo en lo miyo cocote, y me’n feba la fiesta.
Ta yó no yera tanta ra dulor, como la impotencia d’ún nino deban d’ún chigán, con (prexino) un poque de premiso por parti d’os miyos país, pos creigo que tamien se’n sentiba con bel dreito, porque cuasi me’n daba ras clases por favor, que reyalmén no yera asinas, perque los miyos país li ne bosaban tot os meses diez duros, dos duros menos, de lo que eros bi cobraban d’ún piso que teneban logau. Pero en l’amostranza per ixas añadas, parixeba lo normal.
Bueno pos pasau ya más d’o segundo rán de solfa, o mayestro creyó que yo ya teneba rán ta pillar un instrumento. A yo no me dizie cosa, solo charró con los miyos país, y dezidión (sin contar con yo), que lo miyo instrumento yera un saxo alto. Yo prexino, que porque en a Banda solo ne i eban que uno.
Si remero que me dizié que o saxo yera un traste difícil de tañer, y que eba d’estudear muito, a lo menos cuatro goras diyarias, (y me pensé…) ¡¡Cuatro goras diyarias… a yo rai!!
Como d’instrumento no me’n aganaba denguno, yo no dizié cosa y o saxo alto que me’n mercorón os miyos país, y ye, lo que yo abié de tañer.
N’unos diyas o mayestro, demandó preus de saxos (usaus) en Zaragoza (en “Serrano” Avenida de Goya). Pos n’ixas añadas un saxo nuevo yera prou caro, cuasi te podebas mercar bella casa en un lugar, con lo que podeban baler.
Remero que uno nuebo (no me’n sabo la marca) o suyo preu yeran 16000 pezetas, que muitas prexonas no las ganaban n’un año.
Allora lo miyo pai d’alcuerdo con «Pietro» o, nuevo mayestro, que eba de tener de saxofón, me’n mercoron o más barato que i troboron, y estie una entibocazión de raso. Ye que o mayestro lo i feba sonar, pos yera un profesional, pero yó, con doze añadas, as notas grabes no las podeba, nunca, fer sonar bien, antimas, bella coseta mecánica tampó no n’iba guaire bién, y me’n iba asabelo duro. Abese estau millor, aber pillau uno un poque millor, a lo menos mas suabo ta yo. Pero lo miyo paí(prexino que d’alcuerdo con o mayestro de saxo) per si dixaba l’instrumento, y ta empezipiar, pilloron o malo, y tampo no m’aduyudoron guaire.
Pos fín, amigos Garzeteros, lo dixamos t’atro capetulo d’as cosetas d’ún niño, que li fazión estudeyar solfa a ra fuerza, y tañer un saxo alto en Mi bemol.