Chuan
Tristura
8 octubre 2023

Buen diya GaRzeta, goyoso Domingo.
Cuan a tristura aprieta,
y l’estamaco s’ha-dentra, como lo fa lo fuelle d’ún curdión,
u, como una esponcha apretada,
que t’hen d’eprime lo esmo,
per bella cosa que no has feito bién,
u que no puedes fer millor,
solo que pase lo tiempo,
diyas, meses, anyos,
habemos en as nuestras máns,
ta curar as malotias
de alma, bida y corazón.
Perque diziban os biellos, que o tiempo todo lo cura,
y que no bi-ha mayor bergüeña, que..
robar, matar, y no querer treballar.
Y no cal escar desincusas,
ni tampó nó atros culpables,
d’as nuestras propias carenzias,
que todos habemos muitas,
cadagún, a lo suyo rán.
Isto biene a cuento, de,
que todos abemos amigos,
u parentalla,
u cadaguno de nusatros,
que mos deprimimos per,
no estar a ra altaria que amenistamos,
ta fer bella cosa que,
queremos y no podemos,
u no lo i femos bién,
torturandonos o tozuelo,
como un chuez sin chustizia,
lebando-nos-ne a un potro meyebal imachinario,
que atando-nos-ne de piez y mans,
solo mos dixa bochar,
os güellos,
dica fer-nos-ne plorar,
u tor-nar-nos-ne barrenaus.