Chuan

Prexíns d’ún maitín de plebia

25 marzo 2025

Buen diya Garzetica y toz es GaRzeters.

Os prexíns GaRzeteros d’ún maitín de plebia,
y muita medrana enta iste mundo,
qu’en zagueras mos ne ye pertocando ser bibindo, y que abremos desembolicar nusatros,
como nunca nó se i fazié e n’antismás.

Ye como si n’esta-se o chuego a ras Cucañas, trucando con un tocho a l’aire, con os güellos baixo un pañuelo negruz de seda, bien preto, ta capeza, e que no se beiga cosa per baixo.

Y ye que, o camín per a bida,
creigo que lo mos ne son dixando un diya zaga d’atro,
muito más difizil y empliu de ruellos,
que querendo u sin querer,
mos ne ba a pertocar blincar,
u escar belatro esbarre u camín,
qu’en podamos trobar más escoscau ta fuyir ie.

Prexino que a soziedá abra de trobar ie una bida más alcorde con os nuestros alazet culturals y umanos.

Pienso que las prexonas de bién,
difizilmén ban a poder blincar ixos zaborros que implen os camíns,
y que son u semos, a lo rafe d’ún l’abismo cultural,
y de trazas de bida,
y prenzipios de sentir.

Istos regles u leis umáns,
que mos ne dixoron os nuestros debampasaus,
ya i leban sieglos con nusatros,
y poqué a poqué, los mos ne quieren cambeyar,
como si n’estasen una bufada u sóflo de zierzo que mos arrozega.

Creigo que i semos e n’ún camín empliu d’estorbos y zaborros per o sulero,
que abremos de blincar y dixar dezaga, si queremos trobar ie bel esbarre,
y peteneyar dica ra lut de l’Astro que cutio mos ne ha iluminau.

Tiengo a sensazión mi quiesta GaRzetica,
que la bida cada begada en ye más difizil, per tot es entrepuzes, que mos surten y mos ne i fican cada diya más e n’a nuestra cutiana y simpla bida.

Ye como sí unas poquetas prexonas,
s’en acoflaran e n’una mesa,
sin denguna risponsabilidá,
i en podesen dezidir o nuestro esdebenidero,
e n’una partida de guiñote,
arrodiaus per milentas de drogas,
qu’en lis trestucan o tozuelo,
y no son capables de bier a bida reyal de as prexonas y a situgazión d’a soziedá, u, de o suyo país, d’o suyo mundo d’arredol.

Ye un como una mena de chuego,
que qui pierde a chugada, ha d’endrogar-se más si puestar,
y dizirdir bella cosa, encara que i siga una indinida, que sólo estando uns diaples, se’n podesen prexinar.

Perque d’un chuego feito a amagatóns, per prexonas endrogadas,
con as cartas marcadas,
sólo pueden risultar,
leis malbadas y sin garra umanidá ta una soziedá que confita en es suyos tautes,
¡No bi ha dreito!

Sisquia quiesta amiga,
que es mandamases, que mos ne han d’ubrir a rota e n’a bida nuestra,
lis ne biengan as buenas muxas, u as sabias bruixas,
y en troben la buena endrezera,
abentando todo mal ta es repuis,
y tot es diaples y diapleróns,
que i puedan trestucar-lis as capezas,
y abriendo a l’Astro, y o zierzo,
as finestras y balcóns,
y s’en lis pueda jorear es tozuelos y bier a bida reyal, de tas ras prexonas que han en as suyas máns.
¡¡Sisquia.. !!

s r

Deja una respuesta

Esta web utiliza cookies propias y de terceros para su correcto funcionamiento y para fines analíticos. Contiene enlaces a sitios web de terceros con políticas de privacidad ajenas que podrás aceptar o no cuando accedas a ellos. Al hacer clic en el botón Aceptar, acepta el uso de estas tecnologías y el procesamiento de tus datos para estos propósitos. Más información
Privacidad