Un aimor no carnal

Buen diya chén..
No soi poeta,
ni mal escritor,
a bida mos ye trayendo,
todo meno l’esperau.

Dando trangos per o mundo,
china, chana, tadebán i semos,
abegadas ye ta bién,
y unatras ta ixublidar.

Todos femos burro falso,
anque no mos digan pón,
ista cultura ye a nuestra,
dizen, ye per educazión.

Soi remerando… y prexino,
as flamas d’una charada,
que i son bolando per alto,
s’ha dentroron n’o miyo esmo,
agora y a ye o cabo d’año,
que mi quiesto Paraiso,
s’en tornó en bola de fuego.

Todo se’n beyeda negro,
a bida mos díe un rebes,
soi charrando en mi plural,
porque asinas no me siento solo,
ye per aber poca sangre.

Paraiso de mis suenyos,
que me das inspirazión,
ayer te podie ber berdo,
güe, yeres todo un tizón,
y no per ixo dixaras,
d’estar, uno d’os miyos aimors,
blanco, negro u amariello,
a miya alma ye tuya, aimor,
dende o zielo de creyente,
cutio von tú i seré.

O mal ya te’n ne imos feito,
muitos te’n imos plorau,
no per un aimor carnal,
ye per a tuya dulor.