Chuan
Truquen es zimbals en es antigos minaretes

Buen diya y buen Domingo GaRzeta.
O diya ye nublo,
o esmo tamién,
y a resta d’o cuerpo,
ye alconsonante.
Siento es zimbals,
dende l’antigo minarete,
antigamen yera ta o rezo
güei mos claman ta misa.
Cuan yera yo un nino,
as ilexias de bor en bor i yeran,
dimpues de sixanta anyadas,
i son tas u cuasi,
bién bazibas.
Bella cosa mal,
a ilexia ne ha feito,
perque dimpues de dos milentas d’anyadas,
poqueta chén ne pisa.
No repleco como,
güe en ye asinas,
no repleco ni como,
ni e perqué,
pero asinas en yé.
A fé imos perdiu,
u talmén a impronta,
puestar que bel diya,
per iste camín,
aigan de zarrar-ne.
Encara ye esclatero,
que muitas yá,
ne don trancadas,
no sabo perque,
pienso s’entibocan.
A casa de todos,
ye a casa de Dios,
y de diya y nuei,
eba d’estar ubierta.
En o Camín de Santiago,
ye en d’o más se siente,
muitas a mayor parti de ilexias y ermitas,
de raso ne són trancadas.
Beste-ne a saber,
en que en son prexinando,
¿i será per que no ne furten..?
¿u talmén per desconfitanza?
I siga como siga,
as casas de Dios,
es omes as trancan.
Ye una penica,
el ome ye un ser esprital,
que no todos diyas,
y encara menos a todas goras,
pero ye esclatero que creyer amenista.
Buen diya y que truquen es zimbals en es antigos minaretes.