Chuan

Pobres umáns

Buen y goyoso diya ta toz amigos.

A nuestra bida ye trista,
si no abemos a qui aimar,
encara que toz sabemos,
que un aimor,
no ye fazil de lebar.

Cuantas begadas l’umano,
se’n troba solo en a bida,
cuantas begadas pensando..
¡¡que soi fendo en iste mundo!!
amenesto compañia.

Cuasi perén.. cutio diziria yo,
que todo mos biene ya feito,
cosa ye casolidá,
poque podemos cambeyar,
¡Pobres umáns!

Semos o que semos, y d’o i semos,
perque en bel puesto biyé escrito.

Prexino que o zaguer diya,
os zagues segundos,
difuera ya d’a nuestra carne,
i será cuan beyeremos,
perqué, y o sentiu,
d’o nuestro camin,
d’alegriyas y padezimientos.

s r

Deja una respuesta

Esta web utiliza cookies propias y de terceros para su correcto funcionamiento y para fines analíticos. Al hacer clic en el botón Aceptar, acepta el uso de estas tecnologías y el procesamiento de tus datos para estos propósitos. Más información
Privacidad