Chuan
Paseyar per es camíns de a bida
28 abril 2022
Buen diya amigos GaRzeters d’o mundo.
Un diya bendito mos ne ha surtiu,
un diya zarrau d’ o zielo,
y, ubierto en a tierra,
con a fina plebia que umedeze o suelo,
ta que es zibadas y trigos,
espiguen y pueda crexer o grano,
ta que n’ista añada no mos ne manque o pan nuestro de cada diya.
Tamién fa buen diya,
ta paseyar china, chana,
per es camíns de a bida
con una autitú muito más suaba y panda,
como a plebia cayida.
No corramos amigos,
faigamos como a naturaleza,
que nusatros tamien ne semos,
puestar que aigamos de tornar a ser animals, «irrazionals»
ta dixar-nos -ne de tanta prisa,
ni l’augua, ni dengún bicho, corre como l’ombre,
ta no i-plegar a dengún puesto.
No quiero correr,
quiero peteneyar,
surtir de casa miya,
sin aber de correr,
como lo fa a plebia,
que caye güei.
Abegadas quere-se estar,
cualsiquier animal,
que nabesa-se a bida,
como a plebia me caye güei,
china, chana,
pando, pando,
poqué a poqué.
Ista augua cutio bendita,
¡Sí, ista que no fa mal!
ista con a que mis fa goyo mullar-nos- ne un poque,
como a es plantas en os campos,