Chuan
Labar a nuestra alma
Buen diya GaRzeta d’os zinco Continéns.
Güei lis boi a charrar
d’os miyos pensamiéns maitiners,
como cuasi tot es diyas.
Ye que soi pensando ie, (aqui y ahora)
que charrar d’uno mesmo en istos tiempos que abemos,
ye muito bueno.
Y que ye güeno,
ta uno mesmo y ta los otris,
perque amenestamos labar,
a nuestra alma y,
pencha-ne n’o tendedero,
y que se’n joreye (se seque y ventile).
Cosa que amenista o nuestro esmo (espiritu y alma)
perque..
¿Qui no amenesta, escoscar-se l’esmo,
y penchar-ne a lo zierzo y que se’n i xuque de cuan en bet??
¿Qui no ha bel poblema u basemia (mania) que no gosamos,
u mos da bergüeña, u semos tan zarraus con todos que mos arrodeyan,
que emos medrana en lavar ixa ropa?
Y ye que cuan la penchemos ta que se ixuque,
no queremos que la beigan y mos ne conoxcan,
as nuestras debilidat a resta de prexonas que mos arrodeyan,
y abegadas mos aiman y quierén.
Pos ixo amigos,
que pienso que ye güeno,
escoscar-nos-ne l’alma,
penchando y joriando-ne,
y no dixar que se’n torne,
nu’n cuco que mos minche,
perque no mos ne conoxcan,
es amigos y familia, y tot que mos arrodeyan.
Buen y goyoso diya Mundo.