Chuan
Difizil dizir cosa con o tozuelo perdiu
Buen diya, y mal orache, amig@s GaRzeters.
De que charraré güe amig@s,
de que he charrar-ie,
cuan lo esmo lo abemos con tararainas.
Ye difizil dizir cosa,
con un tozuelo perdiu,
per unas tararainas,
embolicadas per una boira preta,
que no quiere debantar.
Creigo que totz ne abemos, abegadas,
es nuestros esmos trancaus,
ne siga per un poblema,
u mera felizida,
u per aber no tozuelo,
muito pus,
como Antal mos-ne ha dito.
No ye fazil, nunca en ye,
saber perque nuestro esmo,
no cutio se troba bién,
y mos ne dixa afogada,
a nuestra capeza y l’alma.
Lo peyor en istes casos,
ye a nuestra mesma autoestima,
si per o sulero i queda,
y se’n esmuye y enreliga,
con ixa boira traidora,
u per una suaba napa de polbo,
u de bao,
u mesmo lardo,
que imple es nuestros sentius,
sin dixar-nos alentar.
Cuan isto pasa,
no mos cal atra amig@s,
que retacular un poqué,
ta pillar bella carrerilla
y atra begada con rasmia, tornar ie a empezipiar,
isublidando es trucazos,
que n’antis mos ebamos podiu dar.