Chuan

A puerta d’o esdebenidero

Asinas ye l’esdebenidero
asinas l’aguardo yo,
como n’istas fotos,
negro, más negro que un tizón.

Se creman es móns,
y a soziedá, tamién ye sucarrada,
dimpues d’aber perdiu a nuestra impronta chenerazional,
dimpues que no mos podamos riconoxer ni como soziedá, ni como pueblo.

Emos dixau de creyer en tot,
emos albandonau as nuestras radizes,
y todas as amostranzas que pasaban de lolos y pais,
a los fillos y nietos,
bi són dixaparexidas u naidie as ascuita.

A malbada globalizazión,
creyada per o diaple d’o mundo «o diner»
mos ne ha lebau ta atra bida diferén.

Atra bida en a que toda sozieda,
mos bochamos como ganau,
de güellas dirichidas per asaber-lo quí,
que no mos dixa riconoxer, ní saper, ni qui semos,
u ta dó ne bamos.

Sabo, que lo miyo tozuelo solo beye que esferras,
pero asinas ne beigo y yé.

Tamien ne sabo que poquetas prexonas piensan como yó,
pero beyendo a situgazión sozial y politica no puedo que pensar que o nuestro camino,
ye un camín infernal,
per tot es esbarres que’n pillemos,
y que no ha aber ie, ni un esbarre d’escape,
dinno y seguro ta dengún pueblo u zibilizazión.

Creigo que i semos en un mundo,
de muito falso profeta,
que mos charran per charrar,
sin que mos digan una sola parola,
que’n siga, berdá, y ya no berdá,
pero que ne siga dita con o corazón.

As prexonas amenistamos, de parolas de aimor fraternal,
que surtan d’o esmo,
pasando per o corazón,
ta que i sigan parolas d’esperanza y fraternidá,
sin falsos profetas.

Que as puertas y camíns negros,
se’n tornen blancas y plenas d’esperanzas, gaRzeta.
Au.

s r

Deja una respuesta

Esta web utiliza cookies propias y de terceros para su correcto funcionamiento y para fines analíticos. Al hacer clic en el botón Aceptar, acepta el uso de estas tecnologías y el procesamiento de tus datos para estos propósitos. Más información
Privacidad